Soms gebeuren er wel eens onverwachte dingen wanneer je foto’s aan het maken bent.

Hier stond ik niets vermoedend naar Italiaanse landschappen te kijken, toen dit varkentje omstreeks half acht ‘s morgens naast mij opdook. Ik was er eerlijk gezegd niet klaar voor, want ik stond “in landschapsmodus”:
(a) een oude manuele telelens op statief, zo één zonder interne focus, die dus langer wordt wanneer je dichterbij scherpstelt. Je kan daar heel nauwkeurig mee scherpstellen, maar snel werken is niet echt aan de orde (moet ook niet, het landschap loopt niet weg…)
(b) mijn body stond ingesteld op 3 seconden vertraging na ontspannen, wat betekent dat na het indrukken van de ontspanknop de spiegel omhoog klapt, en pas drie seconden later een foto wordt gemaakt. Perfect om trillingen de kop in te drukken, maar wat frustrerend als dat varken daar stokstijf naar jou staat te staren en er niets gebeurt ondanks ontspannen;
(c) mijn diafragma stond op f/11, samen met ISO 100 en een opkomende zon niet direct het aangewezen recept voor snelle sluitertijden (het werd 1/6 de seconde…).

Kortom, ik was niet paraat voor deze foto. Wat dan ook te zien is aan het resultaat. De compositie was niet ok (dit is een uitsnede), de scherpte is niet perfect (ik heb het wat naverscherpt, wat wellicht duidelijk merkbaar is). Maar het beestje staat er op. Op de tweede foto, ontspannen vlak na deze, maar weer eens 3 seconden later gemaakt, is zelfs dat niet meer het geval.

Joost.